ΠΕΡΙ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ

«Εισίν οδοί δύο πλείστον απ’ αλλήλων απέχουσαι,
η μεν ελευθερίας ες τίμιον οίκον άγουσα,
η δ’ επί δουλείας φευκτόν δόμον ημερίοισι.
Και την μεν διά τ’ ανδροσύνης ερατής θ’ ομονοίας
έστι περάν, ην δη λαοίς ηγείσθαι κέλευθον,
την δε διά στυγερής έριδος και ανάλκιδος άτης
εισαφικάνουσιν, την δη πεφύλαξο μάλιστα.»
«Υπάρχουν δύο δρόμοι, οι οποίοι απέχουν πολύ μεταξύ τους,
ο ένας οδηγεί στον τίμιον οίκον της ελευθερίας,
ο άλλος στο κατάλυμα της δουλείας, το οποίον καθημερινά όλοι αποφεύγουν.
Και τον πρώτον με την ανδρειοσύνη και την ποθητή ομόνοια
τον περνάς. Σ’ αυτόν τον δρόμον να οδηγήσεις τους λαούς.
Στον άλλον, με την μισητή διχόνοια και την άνανδρη συμφορά
πορεύονται. Από αυτόν λοιπόν περισσότερον να φυλάγεσαι.»

Τον χρησμόν αυτόν έδωσεν η Πυθία στον Λυκούργον, όταν αυτός προκειμένου να θεσπίσει νόμους, οι οποίοι θα ωφελούσαν τους Λακεδαιμονίους, εζήτησεν από το Μαντείον των Δελφών να του πει, τι είδους θα έπρεπε να είναι αυτοί οι νόμοι, ώστε να κάνουν τους άρχοντες να κυβερνούν άριστα και τους πολίτες να πείθονται σ’ αυτούς.
Ο χρησμός έθετε ως απαιτούμενην φροντίδα των νόμων, την ανδρείαν και την ομόνοιαν, διότι με αυτές τις αρετές εξασφαλίζεται η Ελευθερία, η οποία είναι προϋπόθεσις διά να χαίρονται οι πολίτες κάθε άλλο κοινωνικόν και ατομικόν αγαθόν.
Έφερεν δε εις την Σπάρτην και άλλον χρησμόν του Απόλλωνος, ο οποίος έλεγεν:

«Α φιλοχρηματία Σπάρταν ολεί, άλλο δε ουδέν».

«Η φιλοχρηματία θα αλώσει την Σπάρτην και τίποτε άλλο».

Οι πληροφορίες ελήφθησαν από τα αποσπάσματα του 7ου Βιβλίου της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Διοδώρου του Σικελιώτου.

22/4/2015
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)