ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ

 

Γριές πόρνες

Θαυμάστε τις 300 πολιτικές πουτάνες του Ελληνικού κ(υ)νοβουλίου!...

Αυτές μας αξίζουν, διότι εμείς τις επιλέγουμε! 

Είναι δικοί μας, είναι κομμάτι από το “σώμα” της Ελληνικής κοινωνίας, ανάμεσά μας ζούσαν και πρίν ανέβουν στην πολιτική σκηνή... άρα ένα κομμάτι από εμάς είναι, 
 (τώρα που το ξαναδιαβάζω, συνειδητοποιώ ότι εδώ έκανα ένα μεγάλο λάθος... Όχι... αυτά τα πολιτικά αποβράσματα, αυτά τα μιάσματα, ποτέ δεν ζούσαν ανάμεσά μας! Μεγάλωσαν στη δική τους κοινωνία, σπούδασαν στα δικά τους κολέγια, και πάντα ήταν ξένα προς τους Έλληνες, "σώματα"!)   επομένως αυτή είναι η σημερινή κουλτούρα του νεοέλληνα… η ΑΤΙΜΙΑ... και
πάντα υποκινούμενη με γνώμονα το ατομικό συμφέρον. (όσο για την "κουλτούρα", μας την εμφύτευσαν τεχνηέντως μέσω της παιδείας, και την καλλιέργησαν μέσω των ΜΜΕ, TV και τύπου, που ποτέ δεν ήταν Ελληνικά). Και να πως μας κατάντησαν:

Με πρωταρχική βλέψη το “ίδιον όφελος”, (προσωπικό συμφέρον) οι σημερινοί σύγχρονοι Έλληνες, δεν διστάζουμε να λερώσουμε το μέτωπο και το όνομά μας, προβαίνοντας σε μεθόδους και πράξεις ΝΤΡΟΠΗΣ... χωρίς πλέον να ντρεπόμαστε!

Ποιός όμως μας τη δίδαξε αυτή την “σύγχρονη κουλτούρα” φίλοι μου;

Αυτό είναι ένα ερώτημα στό οποίο μόνο εμείς μπορούμε να απαντήσουμε...! 

Και όταν σ'αυτό βρούμε τη σωστή απάντηση, μόνο τότε θα μπορέσουμε να αλλάξουμε! 

Να αλλάξουμε τον “δάσκαλο” πρώτα, (ν' απαλλαγούμε απ' τον “κακό μας εαυτό”) και ύστερα τη διδαχή, δηλαδή την ίδια την κουλτούρα, συνεπώς και τους ίδιους τους εαυτούς μας!... ...

Και μόνο τότε θα βρούμε τον σωστό “δρόμο”. 
θα βρούμε τον "δρόμο" που ταιριάζει σε αληθινούς Ανθρώπους και Έλληνες, τον "δρόμο" που σίγουρα οδηγεί σε πραγματικά ευτυχείς κοινωνίες.

Η λέξη κλειδί, που θέτει το θεμέλιο, την ακλόνητη Βάση για τέτοιες κοινωνίες, ή μάλλον η έννοια, είναι μία, μα μπορεί να αποδοθεί από πολλές λέξεις - εκφράσεις αρετής, όπως ΤΙΜΗ, υπόληψη, Αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια, φερεγγυότητα, κλπ.

Σίγουρα όλοι μας θα έχουμε ακούσει τη λαϊκή μας ρήση: “για μια υπόληψη ζούμε”, (που όμως οι περισσότεροι από εμάς ούτε που στάθηκαν για μια στιγμή να σκεφτούν τι ακριβώς σημαίνει)!...

Και δυστυχώς, κυριαρχεί, το “ωχ μωρέ αδερφέ”, που μας ωθεί στήν εθελοτυφλία, και στο να αποφεύγουμε να ατενίσουμε κατάματα την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων.

Αντ’ αυτού μας συγκινούν δυστυχώς και μας μαγεύουν, οι κοκότες και οι φλούφληδες μέσα από τα πρωινάδικα των καναλιών…

Το “σύγχρονο σχολείο” της εποχής μας, ή θεά TV, που βάλαμε μέσα στα σπίτια μας και φυσικά μας δίνει αγωγή και μάθηση της κάθε λογής κυρά Κατίνας, “αξίες και ιδανικά” το χρήμα και ό,τι γυαλίζει, αρκεί να αποκτηθεί με όποιον τρόπο…  Ινδάλματά μας και πρότυπα για μας και τα παιδιά μας, αυτούς τους κάθε είδους πούστηδες και πουτάνες, “καλλιτέχνες”, μόδιστρους, με ιλουστρασιόν περιβάλλον, φανταχτερά αυτοκίνητα, με ανούσιες σαχλαμάρες που όμως προσφέρονται καμουφλαρισμένες σε ακριβό περιτύλιγμα… 
Ένα αρρωστημένο θέατρο του παραλόγου, πολύ καλά στημένο (απ το κατεστημένο) δόλωμα που όχι μόνο “τσιμπήσαμε”, μα το κάναμε τρόπο ζωής και το ακολουθούμε σαν υπνωτισμένοι…

Αυτός ο ψεύτικος κόσμος μας αρέσει!…

Γιατί;  Μα αυτός είναι “ο μοντέρνος” τρόπος ζωής που μας γεμίζει από γοητεία και ιδέα το κατά τα’ άλλα κενό μας κεφάλι, που άλλωστε “γιατί να το κουράζουμε; ” “Αρκετά δύσκολη είναι ήδη η άτιμη η ζωή και με πολύ κόπο και τρέξιμο βγαίνει ίσα – ίσα ο επιούσιος”.

Και όντως, δύσκολη, κουραστική, ανασφαλή, αβέβαιη, κλπ. η ζωή στον 21^ο αιώνα, όμως τι φταίει γι αυτό;

Τι φταίει; Μα την απάντηση μας την έχει ήδη σερβίρει η TV κι εμείς την έχουμε ήδη καταπιεί αμάσητη: “Φταίει ο υπερκαταναλωτισμός”, “φταίει η παγκόσμια κρίση”, “φταίει η υπερθέρμανση του πλανήτη”, “φταίει η τρύπα του όζοντος”, φταίνε “οι μαύρες τρύπες”,  φταίνε οι τρύπες στον εγκέφαλο, φταίνε οι τρύπες γενικότερα! Μόνο εμείς δεν φταίμε.

Εδώ η διαβολεμένη “κρίση” σου λέει, χτύπησε ολόκληρο πλανήτη… τι ήθελες κύριε; Ετούτη δω η μικρή και φτωχή “ψωροκώσταινα” να γλυτώσει, που επιπλέον δεν παράγει και επιπλέον ζει και με δανεικά; 

Άρα γιατί να το κουράζουμε περισσότερο με δύσκολες σκέψεις και φιλοσοφίες; … Ας ασχοληθούν οι ιδικοί μ’ αυτά!

Είμαστε πλέον πεπεισμένοι ότι έχουμε “πάρει” τα σωστά δεδομένα από την τηλεόραση και ότι τα συμπεράσματα και οι απαντήσεις, δεδομένες κι αυτές, είναι σωστές, είναι αλάθητες… Ε, αφού αυτοί είναι οι ειδικοί!

Έτσι, αποφεύγοντας την πραγματικότητα, αποφεύγοντας την όποια σκέψη που κουράζει το μυαλό, τα αφήνουμε όλα για τους "ειδικούς". Τους διαβασμένους, τους σοφούς. 
Επομένως, το φυσικό και αυτονόητο το καλούμε σοφία, και την οποιαδήποτε σκέψη ή συζήτηση πάνω σ’ αυτό, φιλοσοφία!
Ας μένουν λοιπόν αυτά για τους "ειδικούς"... για τους "φιλόσοφους", για τους "διαβασμένους"! Κι έτσι, τόσο εύκολα, βάζοντας το κεφάλι στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο, ΚΑΘΑΡΙΣΑΜΕΕΕ....!

Όμως φίλοι μου η επεξεργασία των δεδομένων ή αλλιώς η σκέψη δεν είναι σοφία, μα απλώς λειτουργία του εγκεφάλου και χρέος όλων μας, αν θέλουμε να λεγόμαστε, αλλά και να είμαστε άνθρωποι… επειδή εδώ ακριβώς, είναι το σημείο που μας διαχωρίζει από τα ζώα.

Τα “αυτονόητα”, και η κοινή λογική, δια μέσω των αιώνων ήταν και είναι στάνταρ. 
Δεν αλλάζουν!

Είναι οι άγραφοι, ανθρώπινοι, δομημένοι νόμοι, που εύκολα η λογική τους ξεχωρίζει…

Γι αυτό και αυτοί που τη βάζουν σε λειτουργία τη λογική, που μελετούν ή σκέφτονται λογικά τα δεδομένα, δεν είναι σοφοί ή φιλόσοφοι, απλά είναι άνθρωποι και ακόμα πιο απλά σκέφτονται ανθρώπινα, βάσει απλής, κοινής λογικής...

Επομένως τόσο απλά, βγαίνει και το συμπέρασμα, ότι εμείς (δυστυχώς) δεν σκεπτόμαστε, ή δε θέλουμε να… “το κουράσουμε”! 

Τα αποφεύγουμε όλα αυτά, αποφεύγουμε να είμαστε άνθρωποι, γιατί απλούστατα έτσι μας βολεύει καλύτερα... 
Διότι έχουμε άλλα πιό “σημαντικά” πράγματα ν'ασχοληθούμε στον ελεύθερο χρόνο μας, όπως π.χ. να δούμε το Τούρκικο σίριαλ στην TV που είναι “και πολύ προχωρημένο και πολύ δημοφιλές”, να βγούμε για κάνα καφέ, για κάνα ούζο, για κάνα καμάκι, να ασχοληθούμε με το αν η Τζούλια γύρισε καινούριο πορνό, ή να σχολιάσουμε τι είπε η Μεναγάκη για την Ντούβλη, κλπ.

Τέτοια κουλτούρα λέμε!...

Αυτά τα "ενδιαφέροντα" μας βάζουν στη ζωή μας, και μ’ αυτά ασχολούμαστε με τέτοια προχειρότητα και απερισκεψία, αγνοώντας την πραγματικότητα, ασχολούμενοι αποκλειστικά και μόνο με τους εαυτούς μας και με ό,τι εμείς υλιστικά επί το πλείστον μπορούμε να ωφεληθούμε.

ΚΑΤΑΝΤΙΑ!

Αν αυτό δεν λέγεται κατάντια, τότε ας το πούμε ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ… Κατάντια που σαν σύνολο, σαν κοινωνία, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ… Μας οδηγεί στο τέλμα, δίνοντας τη ευκαιρία στους εκμεταλλευτές μας που οι ίδιοι μας έχουν στήσει αυτήν την “παγίδα”, να μας καταστήσουν  παντοτινούς σκλάβους και να μας αποδεκατίζουν, εξασφαλίζοντας (για πάντα αυτή τη φορά) τα παγκόσμια ΤΣΙΦΛΊΚΙΑ τους, εις βάρος των κοινωνιών, εις βάρος της ύπαρξης, της ζωής και του γένους μας… 

Έτσι κατάφεραν μέσα σε διάστημα δύο – τριών γενιών να μας αποχαυνώσουν,  να μας μεταλλάξουν, μετατρέποντάς μας σε άβουλο κοπάδι ανίκανων για οποιαδήποτε αντίδραση ή αντίσταση.

Τίμημα, που πληρώνουμε με την πλήρη απώλεια μιας κληρονομιάς, για την οποία οι προγονοί μας από αρχαιοτάτων χρόνων, πολλές φορές έχυσαν και το αίμα τους ακόμα, για να μην απολέσουν, αλλά να διαφυλάξουν και να παραδώσουν σε μάς αλώβητη όσο το δυνατόν...

Όσο για τους δοσίλογους και πουλημένους πολιτικούς μας, ας γνωρίζουν ότι η λαϊκή ρήση “Για μια υπόληψη ζούμε” δεν ειπώθηκε τυχαία, κι επειδή τη Βάση για την ίδια την υπόσταση μιας ευτυχούς κοινωνίας αποτελεί η λέξη υπόληψη, (φανταστείτε μια κοινωνία με ένα σύνολο ανυπόληπτων πολιτών που αδίστακτα, απερίσκεπτα, και χωρίς ενδοιασμούς, υποσκάπτουν ή και κακοποιούν ο ένας τον άλλον ποιο αποτέλεσμα θα έχει…) και αυτό δε χρειάζεται να είναι κανείς φιλόσοφος μα ούτε και πανέξυπνος για να το δεί, διότι απλούστατα όλοι γνωρίζουμε μα επιμένουμε να μην εννοούμε, ότι η ζούγκλα αυτή όπως εμείς καταντήσαμε τη ζωή μας, είναι και εντελώς πρόσκαιρη...

Άρα και αν όλα τα πλούτη του κόσμου αποκτήσουμε, εντελώς άχρηστα θα μας είναι, διότι πολύ απλά ποτέ δε θα προλάβουμε να τα χαρούμε...

Σε τρείς μόλις λέξεις τελικά βρίσκεται η πραγματική ευτυχία και ευδαιμονία των Ανθρώπινων κοινωνιών:

"Παν μέτρον άριστον".

Οι αρχαίοι υμών πρόγονοι το είπαν, που εσφαλμένα τους είπαν σοφούς, διότι το να κινείται κανείς μέσα στα ανθρώπινα πλαίσια, δεν μπορεί είναι σοφία . Απλά είναι η επιτυχία του να καταφέρνει κανείς να είναι και να παραμένει Άνθρωπος...

Και πολύ φυσικά, επειδή τα πέραν των δυνατοτήτων μας κέρδη, συνήθως ποτέ δεν αποκτώνται τίμια, ο κανόνας που υιοθετούμε και συνήθως αναλωνόμαστε, περιγράφεται συνήθως με την λέξη: 
Απληστία...

Για μια μικρή και πρόσκαιρη ζωή που δεν θα προλάβουμε να χαρούμε περισσότερα απ' αυτά που πραγματικά μπορούμε να καταναλώσουμε αγαθά, κυνηγώντας τα περισσότερα κι αδιαφορώντας για το αν και πόσο μπορεί να βλάπτουμε το περιβάλλον (συνανθρώπους), όχι μόνο χάνουμε την πραγματική ευτυχία, διότι ουσιαστικά φτωχοί θα πεθάνουμε όσα κι αν έχουμε αποκτήσει, αφού στην πραγματικότητα η απληστία μας με τίποτα δεν ικανοποιείται, αλλά ούτε και μαζί μας θα τα πάρουμε.

Έτσι, εφόσον την πρόσκαιρη και δόλια αυτή ζωή μας μόνοι μας την καθιστούμε χαμένη και ασήμαντη, αφού κυνηγώντας όλο και περισσότερα υλικά αγαθά και χρήμα, το μόνο που κερδίζουμε είναι το άγχος, χάνουμε την πραγματική απόλαυση, την υγεία μας ενίοτε, μα και το ίδιο το νόημα της ζωής, που ποτέ δεν αντιληφθήκαμε ότι δεν βρίσκεται στα πλούτη, μα ούτε και στην ύλη, παρά μόνο στην συνεχή αναζήτηση της αληθινής γνώσης, και της αληθινής εξύψωσης του πνεύματος... 

Όμως ετούτη η ζωή, πλούσια ή μίζερη, ευτυχή ή όχι, όπως και νά την κάνουμε θα τελειώσει, και τα υλικά αγαθά θα διασκορπιστούν σαν κληρονομιά, και κάποτε θα χαθούν, γιατί είναι φθαρτά και αναλώσιμα όπως εμείς!

Το σημαντικότερο όμως, που συνήθως χάνεται, ή κερδίζεται, ή παραμένει αιωνίως άφθαρτο, είναι η πνευματική κληρονομιά, του ενάρετου που μένει διάφανη και καθαρή, ή του άπληστου, που μένει συνήθως “λερωμένη”... 

Είναι κάτι που δεν πεθαίνει μαζί μας, αλλά αντιθέτως, συνεχίζει να ζεί και να πορεύεται στην αιωνιότητα αφού πολλάκις το γράφει η Ιστορία... Αυτό είναι κάτι πολύ πιο ΜΕΓΑΛΟ και συνοδεύεται από την ΤΙΜΗ, την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, την ΥΠΟΛΗΨΗ...

Την ιστορία του όμως ο καθένας μας, δυστυχώς δεν τη γράφει ο ίδιος, μα κάποιοι άλλοι θα μας κρίνουν ανάλογα, και θα την γράψουν σύμφωνα με τα έργα μας ...!

Όμως αλίμονο... αν στην ιστορία και στην αιωνιότητα το όνομά μας συνεχίζει να γράφεται και να μπαίνει στα "λερωμένα στα άπλυτα" και στα Ανυπόληπτα...

Συμπέρασμα:

Ειδικότερα για τους πολιτικούς μας ταγούς λοιπόν, λέω: Προτιμότερο να είχαν γεννηθεί και ζήση τη σύντομη αυτή ζωή, σαν πραγματικά ΖΩΑ ή μικρόβια, παρά σαν... “Κατάπτυστες Πολιτικές πουτάνες” που θα μείνουν για πάντα στην Ιστορία!!!

 ΠΗΓΗ