Η διαιώνισις της δημιουργίας, συντελείται διά του «λυσιμελούς» Έρωτος, ο οποίος λύει τα μέλη αθανάτων και θνητών όντων, όπως χαρακτηριστικά στον Πλατωνικόν διάλογον «Συμπόσιον» αναφέρεται. Και διά τον σκοπόν αυτόν η φύσις χρησιμοποιεί κάθε μέσον, το οποίον διαθέτει, ακόμη και τον ΔΟΛΟΝ, τον δελεασμόν δηλαδή διά την επίτευξιν ανωτέρου σκοπού.
Στην περίπτωσιν αυτήν ο δόλος χρησιμοποιείται ως: (Δ=δύναμις ΟΛΟΣ = ολοκληρώσεως της δημιουργίας), διά της υλικής επ-ΑΦΗΣ.
Αν σκεφθούμε ότι ωραία και θαυμαστά φαινόμενα στην φύσιν, όπως η εμφάνισις των ανθέων, των χρωμάτων και αρωμάτων, είναι προϊόντα δόλου (δελεασμού) των δημιουργημάτων διά την εξυπηρέτησιν του σκοπού της διαιωνίσεως, τότε θα εννοήσουμε τον μηχανισμόν, ο οποίος διέπει την λειτουργίαν του Έρωτος στο υλικόν επίπεδον.
Σύμφωνα με τον νόμον της αναλογίας, ο Έρως πρέπει να λειτουργεί κατά τρόπον ανάλογον και στο αθάνατον πεδίον της ψυχής, καθώς αυτή πορεύεται στην οδόν της ολοκληρώσεώς της.
Διότι ο ΕΡΩΣ κατά τον Σωκράτη στον Πλατωνικόν διάλογον «Κρατύλος», είναι ενωτικός και ΕΣΡΟΣ, και εισρέει εντός (ΕΣ) του όντος διά της ροής (ΡΟΣ), δημιουργώντας τις συνθήκες ενοποιήσεως διά της πνευματικής επαφής των κατακερματισμένων και διεσπαρμένων στο χάος μερών της ψυχής.
Το δέλεαρ εδώ είναι οι υπαρξιακές ΕΡΩΤ-ήσεις, οι οποίες θα δημιουργηθούν εντός της προετοιμασμένης ψυχής, περί της πραγματικής φύσεως των όντων, και οι οποίες ερωτήσεις θα προσελκύσουν τις βολές του «τοξευτού» Έρωτος, με αποτέλεσμα την σταδιακήν αφύπνισίν της και την φώτισιν του εύδοντος νου, ώστε να είναι πλέον σε θέσιν να αντιλαμβάνεται τα πάντα.
Στην περίπτωσιν αυτήν ο δόλος χρησιμοποιείται ως: (Δ=δύναμις ΟΛΟΣ = ολοκληρώσεως της δημιουργίας), διά της υλικής επ-ΑΦΗΣ.
Αν σκεφθούμε ότι ωραία και θαυμαστά φαινόμενα στην φύσιν, όπως η εμφάνισις των ανθέων, των χρωμάτων και αρωμάτων, είναι προϊόντα δόλου (δελεασμού) των δημιουργημάτων διά την εξυπηρέτησιν του σκοπού της διαιωνίσεως, τότε θα εννοήσουμε τον μηχανισμόν, ο οποίος διέπει την λειτουργίαν του Έρωτος στο υλικόν επίπεδον.
Σύμφωνα με τον νόμον της αναλογίας, ο Έρως πρέπει να λειτουργεί κατά τρόπον ανάλογον και στο αθάνατον πεδίον της ψυχής, καθώς αυτή πορεύεται στην οδόν της ολοκληρώσεώς της.
Διότι ο ΕΡΩΣ κατά τον Σωκράτη στον Πλατωνικόν διάλογον «Κρατύλος», είναι ενωτικός και ΕΣΡΟΣ, και εισρέει εντός (ΕΣ) του όντος διά της ροής (ΡΟΣ), δημιουργώντας τις συνθήκες ενοποιήσεως διά της πνευματικής επαφής των κατακερματισμένων και διεσπαρμένων στο χάος μερών της ψυχής.
Το δέλεαρ εδώ είναι οι υπαρξιακές ΕΡΩΤ-ήσεις, οι οποίες θα δημιουργηθούν εντός της προετοιμασμένης ψυχής, περί της πραγματικής φύσεως των όντων, και οι οποίες ερωτήσεις θα προσελκύσουν τις βολές του «τοξευτού» Έρωτος, με αποτέλεσμα την σταδιακήν αφύπνισίν της και την φώτισιν του εύδοντος νου, ώστε να είναι πλέον σε θέσιν να αντιλαμβάνεται τα πάντα.
6/3/2015
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου