Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Θα ξεκινήσω με συντρόφους διαλεχτούς

μακρύ ταξίδι γυρισμού για την Πατρίδα,

σε δρόμους άγνωστους και πόντους σκοτεινούς

θα ξανοιχτώ με οδηγό μου την ελπίδα.

Θα τρίξουν πάλι του σκαριού μου οι αρμοί

και το πανί μου ο αγέρας θα φουσκώνει

κι εγώ ανυπόμονα μ’ ασίγαστη ορμή

θα στέκω ορθός στου καραβιού μου το τιμόνι.

Απ’ των Κυκλώπων θ’ αποδράσω τις σπηλιές

κι οι Λεστρυγώνες θα με ψάχνουν να με βρούνε,

των πεπλοστόλιστων Νυμφών οι αγκαλιές

δεν θα μπορούν παντοτινά να με κρατούνε.

Και των Σειρήνων τις παγίδες θα διαβώ

χωρίς να βγω απ’ της πορείας μου το χάρτη,

μα το γλυκό τους το τραγούδι θα γευθώ

σφιχτοδεμένος στου σκοπού μου το κατάρτι.

Θα ’χω τον Ήλιο σύντροφό μου κι οδηγό,

θα βλέπω μόνο τις χρυσές του τις ακτίνες.

Στο φωτεινό του το νησί όταν θα βγω,

θα σβήσω φόβους, λύπες κι άσκοπες ευθύνες.

Κι αν το καράβι από φουρτούνα τσακιστεί,

κι αν τους συντρόφους στο ταξίδι μου θα χάσω,

από το όνειρο η ψυχή μου θα πιαστεί

και στην Ιθάκη μου μονάχος μου θα φθάσω.

Στο ουράνιο τόξο ναυαγός θα κρατηθώ,

για να με φέρει εκεί που τ’ όμορφ’ άστρο μου είδα,

στις κυκλοέλικτες τις δίνες θ’ αφεθώ

να μ’ οδηγήσουν στην Ουράνια μου Πατρίδα.

Εκεί ποτέ του δεν πλανεύεται ο νους,

παύουν οι πόνοι, είναι άγνωστοι οι κόποι,

γιατί της άπειρης αλήθειας τους φανούς

κρατάει άσβεστους αιώνια η Πηνελόπη.

Στο Φως τ’ ανέσπερο εκείνο θα λουσθώ,

κακούς μνηστήρες της ψυχής θα καθαρίσω

κι αφού απ’ το ψέμα της ζωής θα εξαγνισθώ,

στου νόστου ολόλαμπρος το δείπνο θα καθήσω.

Κάτω απ’ το άγρυπνο το βλέμμα των Θεών

την ξεχασμένη θα γνωρίσω Ιστορία

των κόσμων όλων και του κύκλου των ψυχών

θα καταλάβω τον σκοπό και την πορεία!

30 / 11 / 2012

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ

(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)

ΠΗΓΗ