Ο Απόλλων, ο υιός του Διός και της Λητούς, εγεννήθη εις την Δήλον την 7ην του μηνός Θαργηλιώνος
(μέσα Μαΐου έως μέσα Ιουνίου), μετά από επτάμηνον κύησιν, μίαν ημέραν μετά την γέννησιν της αδελφής του Αρτέμιδος. Κατά την αρχαιότητα, η εβδόμη εκάστου μηνός εθεωρείτο ιερή ημέρα, αφιερωμένη εις τον Θεόν του Φωτός.
Η Δήλος, μέχρι την γέννησιν των διδύμων θεών, ήτο άγνωστη και αφανής, εφανερώθη δε και έγινε υπαρκτή, όταν την επεσκέφθη η Λητώ, διά να γεννήσει, καταδιωκόμενη από την οργήν της Ήρας, αφού εκείνη έμαθε την σχέσιν, την οποίαν είχεν ο Ζεύς μαζί της. Όλα τα άλλα μέρη της γης, τα οποία ήσαν εμφανή, είχαν δεθεί με όρκον να μην δεχθούν την εγκυμονούσα Λητώ, αλλά η Δήλος, η οποία ενεφανίσθη τότε, δεν εδεσμεύετο από αυτόν τον όρκον.
Με την εμφάνισιν λοιπόν του Φωτός, τόσον στην εν δυνάμει ύπαρξίν του (Λητώ), όσον και στην αρχικήν του γέννησιν, αυτήν την οποίαν μπορούν να αντικρίσουν οι οφθαλμοί (Άρτεμις) και στην υπέρλαμπρην παρουσίαν του, αυτήν την οποίαν είναι αδύνατον να αντέξουν οι οφθαλμοί (Απόλλων), γίνονται ορατά και συλλαμβάνονται από την ανθρώπινην όρασιν και νόησιν τα πράγματα και οι ιδέες!
Το σκότος της αμάθειας και της σήψεως κατελύθη από τον Απόλλωνα, όταν ερχόμενος στους Δελφούς εφόνευσε τον Πύθωνα, τοξεύοντας τον με τα βέλη του ηφαιστότευκτου τόξου του και ελευθέρωσε τις Παρνασσίδες Νύμφες από την αιχμαλωσία τους.
Με την παρουσία του Απολλωνείου Φωτός, απελευθερώνονται οι δυνατότητες της γνώσεως και της πνευματικής εξελίξεως, από την αιχμαλωσία της υλικής Πυθωνικής σήψεως!
(μέσα Μαΐου έως μέσα Ιουνίου), μετά από επτάμηνον κύησιν, μίαν ημέραν μετά την γέννησιν της αδελφής του Αρτέμιδος. Κατά την αρχαιότητα, η εβδόμη εκάστου μηνός εθεωρείτο ιερή ημέρα, αφιερωμένη εις τον Θεόν του Φωτός.
Η Δήλος, μέχρι την γέννησιν των διδύμων θεών, ήτο άγνωστη και αφανής, εφανερώθη δε και έγινε υπαρκτή, όταν την επεσκέφθη η Λητώ, διά να γεννήσει, καταδιωκόμενη από την οργήν της Ήρας, αφού εκείνη έμαθε την σχέσιν, την οποίαν είχεν ο Ζεύς μαζί της. Όλα τα άλλα μέρη της γης, τα οποία ήσαν εμφανή, είχαν δεθεί με όρκον να μην δεχθούν την εγκυμονούσα Λητώ, αλλά η Δήλος, η οποία ενεφανίσθη τότε, δεν εδεσμεύετο από αυτόν τον όρκον.
Με την εμφάνισιν λοιπόν του Φωτός, τόσον στην εν δυνάμει ύπαρξίν του (Λητώ), όσον και στην αρχικήν του γέννησιν, αυτήν την οποίαν μπορούν να αντικρίσουν οι οφθαλμοί (Άρτεμις) και στην υπέρλαμπρην παρουσίαν του, αυτήν την οποίαν είναι αδύνατον να αντέξουν οι οφθαλμοί (Απόλλων), γίνονται ορατά και συλλαμβάνονται από την ανθρώπινην όρασιν και νόησιν τα πράγματα και οι ιδέες!
Το σκότος της αμάθειας και της σήψεως κατελύθη από τον Απόλλωνα, όταν ερχόμενος στους Δελφούς εφόνευσε τον Πύθωνα, τοξεύοντας τον με τα βέλη του ηφαιστότευκτου τόξου του και ελευθέρωσε τις Παρνασσίδες Νύμφες από την αιχμαλωσία τους.
Με την παρουσία του Απολλωνείου Φωτός, απελευθερώνονται οι δυνατότητες της γνώσεως και της πνευματικής εξελίξεως, από την αιχμαλωσία της υλικής Πυθωνικής σήψεως!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου