Στο Μουσείον του Μονάχου εκτίθεται ένας αμφορεύς του – 6ου αιώνος, ο οποίος φέρει μίαν πολύ ενδιαφέρουσαν και ασυνήθιστον παράστασιν του Ηρακλέους. Η παράστασις αυτή, όπως φαίνεται στην εικόνα, τον παρουσιάζει να ευρίσκεται επάνω σε ανάκλιντρον κρατώντας στο χέρι του κάνθαρον διά τον οίνον, παρουσία των θεών Αθηνάς και Ερμού.
Εάν επιχειρούσα, με κάθε επιφύλαξιν διά την ορθότητα των συλλογισμών μου, έναν αποσυμβολισμόν της παραστάσεως του αμφορέως, θα μπορούσα παρακολουθώντας την παράστασιν να διατυπώσω τις ακόλουθες σκέψεις:
α) Ο Ηρακλής, ο οποίος συμβολίζει την αποθεωμένην ηρωϊκήν ψυχήν, ευρίσκεται μακάριος στον θείον διάκοσμον. Το μαρτυρεί το ιμάτιον, το οποίο φέρει και είναι διακοσμημένον με άστρα, δείγμα ότι η ηρωική ψυχή είναι πλέον ουράνιος ένοικος.
β) Δεν φέρει το γήινον χαρακτηριστικόν του ένδυμα, δηλαδή την λεοντήν, πράγμα το οποίον μπορεί και να σημαίνει ότι αποθεωθείσα η ψυχή του Ηρακλέους, δεν έχει πλέον την ανάγκην σωματικής και ψυχικής προστασίας, την οποία εχρειάζετο ως ενσαρκωμένη και η οποία προστασία του παρείχετο εις την γην, διά του συμβολισμού της δυνάμεως της λεοντής.
γ) Ο Ηρακλής είναι πλέον συνδετημών των θεών, αναπαυόμενος στα θεία δώματα, επάνω σε ανάκλιντρον, του οποίου τα πόδια φέρουν το χαρακτηριστικόν σχήμα του διπλού Έψιλον, και τα οποία ορίζουν τον θεϊκόν τόπον, στον οποίον ευρίσκεται.
δ) Η θεά Αθηνά, η οποία φαίνεται να τον υποδέχεται και να συνομιλεί μαζί του, συμβολίζει τον σύμμαχον και βοηθόν της ηρωικής ψυχής στον δύσκολον δρόμον της προς την θέωσιν. Και ο σύμμαχος αυτός δεν είναι άλλος από την θείαν Νόησιν (Αθηνά), μέσω της οποίας μόνον είναι δυνατή η επίτευξις των άθλων, οι οποίοι απαιτούνται από την ψυχήν, διά να ανέλθει στον θεϊκόν διάκοσμον.
ε) Ο Ερμής είναι ο θεός, ο οποίος παρέχει στην ψυχήν τον Λόγον και την συνοδεύει, ως ψυχοπομπός στο ταξίδι της προς το Υπερπέραν. Ως συνοδός λοιπόν του Ηρακλέους παρακολουθεί την ευδαιμονίαν του πλησίον των θεών.
στ) Στην παράστασιν αποδίδεται έντονον το Διονυσιακόν στοιχείον με την απεικόνισιν της αμπέλου, του οινοχόου και της ευωχίας του Ηρακλέους, δείγμα της ευδαιμονίας και της ευχαριστήσεως της αποθεωμένης ψυχής.
ζ) Τα επίγεια όπλα του Ηρακλέους, το τόξον, η φαρέτρα με τα βέλη και το ξίφος, έχουν δευτερεύουσαν θέσιν στην παράστασιν, ανηρτημένα επί της αμπέλου, πράγμα το οποίον είναι δυνατόν να δεικνύει ότι εις τον θείον διάκοσμον, τα όπλα τα συνδεδεμένα με την ύλην, αποτελούν διά την ψυχήν, μόνον εικονικές παραστάσεις της διαχρονικής της μνήμης, ή ότι αυτά αναμένεται να χρησιμοποιηθούν από άλλες ψυχές, οι οποίες θα ακολουθήσουν τον δύσκολον δρόμον του Ηρακλέους.
12/3/2015
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου