ΠΕΡΙ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

Στο πρόσωπον του Διονύσου αλληγορείται, εκτός των άλλων, και η γεννητική δύναμις της φύσεως, με τον σπόρον τον οποίον τρέφει η γή. Δι’ αυτό και οι Ορφικοί τον αποκαλούσαν Πρωτόγονον, και πατέρα και υιόν, γεννώντα και γεννώμενον.
Ο διαμελισμός του από τους Τιτάνες και η ανάστασίς του από τον Δία, συμβολίζουν την ταραχήν και την σύγχυσιν των στοιχείων, οι οποίες ανακόπτουν την γεννητικήν δύναμην της φύσεως και η αποκατάστασις της ευταξίας των, η οποία αποκαθιστά και την γεννητικήν δύναμίν της.
Ένα από τα πολλά επίθετα, με τα οποία τον αποκαλούσαν, ήταν και το «Εύϊς» ή «Ευάν». Το επίθετον αυτό του δόθηκε επειδή κατά την Γιγαντομαχίαν ο Ζεύς τον εφώναζε «Εύ Υιέ», ή από το «Ευοί», το οποίον ήταν ένα από τα αποφθέγματα κατά τις Διονυσιακές τελετές. Επίσης «Ευάν» ονομαζόταν και το όρος της Μεσσηνίας, όπου πρωτακούστηκε, όπως λέγουν, η ιαχή αυτή από τις Βάκχες. Εκτός τούτου οι αρχαίοι Ινδοί ονόμαζαν «Ευάν» τον κισσόν.
Είναι προφανές λοιπόν, ότι η σημερινή ρήσις «Εβίβα», η οποία ακούγεται στις προπόσεις, είναι σύντμησις των επιθέτων «Ευοί» και «Ευάν» και αναφέρεται στον θεό του οίνου και της χαράς Διόνυσον!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
Πηγή: Αθανασίου Σταγειρίτη: Ωγυγία ή Αρχαιολογία.